Piękny Banita

O książce Piękny Banita

Kardynał Konrad Krajewski często słyszał od papieża Franciszka: A co by zrobił Jezus? No właśnie, czy znam Jezusa na tyle, by wiedzieć jak w danej sytuacji by się zachował? Czy to w ogóle możliwe, by tak Go poznać?

O książce Piękny Banita mówi się, że to niebezpieczna książka o „gorszącym” Wybawicielu.

Oskarżano Go niemal o wszystko - łamanie prawa, przebywanie w szemranym towarzystwie, picie wina i paktowanie z samym diabłem. Był tak fascynujący i niebezpieczny, że musieli Go zabić.

Ci jednak, którzy znali Go najlepiej, darzyli Go wielkim uczuciem. Miał poczucie humoru. Jego hojność wprawiała w osłupienie. Przed Jego gniewem drżeli wrogowie. Wypowiadał czasem szokujące dla słuchaczy słowa. Ten sam Jezus nie zmienił się ani na jotę. Nadal jest sobą - dostępny dla każdego, kto chciałby Go poznać.

Czytanie Ewangelii bez poznania osobowości Jezusa przypomina oglądanie telewizji z wyłączonym dźwiękiem. W rezultacie mamy do czynienia z kimś suchym, dwuwymiarowym, mówiącym czasem dziwne i niezrozumiałe rzeczy. Gdy jednak odkryjemy Jego prawdziwy charakter - osobowość Kogoś, kto stworzył wiatr, muzykę i latające wiewiórki - nagle pojawiają się przed nami zdumiewające cechy Jezusa, pełne barw i blasku niczym fajerwerki.

Zawsze mnie interesowało co Jezus myślał o św. Piotrze, jak na niego patrzył, co myślał gdy przemieniał wodę w wino i jak się bawił na tym weselu. Jezus jest Bogiem, ale jest też człowiekiem i ma ludzką naturę. Poznanie tej natury to często klucz do przybliżenia się do natury Boga, a książka Piękny Banita jest w tym dużą pomocą.

Pani siedząca obok mnie w samolocie musiała pomyśleć, że jestem psychicznie chory. Płakałem, a łzy płynęły mi strumieniami. Zakochałem się w Jezusie po raz drugi.

Reese, pastor z Atlanty, stan Georgia

Nigdy dotąd nie czytałam książki, która obudziłaby we mnie świadome pragnienie, by poznać Jezusa, pokochać Go i pozwolić, by przeze mnie żył.

Susan, nauczycielka z Nashville, stan Tennessee

Nie wiem, jak mam wyrazić wzruszenie. Mogę tylko powiedzieć, że moje serce i umysł żarliwie powtarzają: „Tak, tak, tak. Chcę poznawać realnego Jezusa!

Tamara, drużynowa skautek z Pendleton, stan Oregon

Ujmujące i gawędziarskie podejście Eldredgere'a przełamuje stereotypowe myślenie o Jezusie, podobnie jak dzieje się ze stereotypem mężczyzny w książce Dzikie serce.

Potrzebujemy Jezusa jak tlenu, - pisze John Eldredge - jak wody. Jesteśmy niczym gałązki, które nie mogą żyć bez winorośli. Jezus to nie tylko postać z książki do nabożeństwa. To brakujące sedno twojej egzystencji. Mieć Jezusa - mieć Go tak naprawdę - to posiąść największy skarb na świecie. Przyjęcie Jego życia, radości, miłości i obecności nie da się porównać z niczym. Prawdziwe poznanie Jezusa jest naszą największą potrzebą i najgłębszym szczęściem.

Zacznij czytać i odkryj Pięknego Banitę sam dla siebie.

Fragment książki

Musimy zrozumieć istotną różnicę: istnieje chrześcijaństwo oraz coś, co nazwiemy kościelną kulturą. Są to dwie różne rzeczy. Często nie mające ze sobą nic wspólnego. Osobowość, która niejednokrotnie przebija przez chrześcijańską kulturę, nie jest osobowością Jezusa, lecz ludzi u steru władzy danej instytucji. Świat patrzy, niestety, na śmieszne czapki, długie włosy, złote trony, purpurowe zasłony, witraże lub maszyny do robienia mgły i zakłada, że taki musi być Jezus. Gdy natrafiamy na jakiś element chrześcijańskiej kultury, powinniśmy zadać sobie pytanie: Czy taka jest osobowość Boga wiatru, pustyni, słońca i bezkresnego morza? Pozbędziemy się wówczas ogromnej ilości zadomowionego nonsensu.